Γαραντούδης, Ευριπίδης

(Καβάλα 1964 –). Φιλόλογος και κριτικός λογοτεχνίας. Σπούδασε στη φιλοσοφική σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (νεοελληνική φιλολογία). Δίδαξε αρχικά ως λέκτορας της νεοελληνικής γλώσσας στο Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών του πανεπιστημίου της Πάντοβα στην Ιταλία (1986-89), ενώ από το 1995 εργάζεται στο τμήμα φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης (επίκουρος καθηγητής). Ειδικεύτηκε στη μελέτη της νεοελληνικής μετρικής. Είναι ερευνητής του Ινστιτούτου Μεσογειακών Σπουδών και διετέλεσε μέλος της συντακτικής ομάδας του περιοδικού Ποίηση. Έργα του: Αρχαία και νέα ελληνική μετρική (1989), Πολύτροπος αρμονία – Μετρική και ποιητική του Κάλβου (1995), Ανθολογία νεότερης ελληνικής ποίησης 1980-1997 (1998), Βιβλιογραφία νεοελληνικής μετρικής (2000), Οι Επτανήσιοι και ο Σολωμός – Όψεις μιας σύνθετης σκέψης (1820-1950)(2001). Επίσης, έχει μεταφράσει ποιήματα των Ιταλών ποιητών Τ. Παβέζε και Σ. Κουαζίμοντο.